Społeczna Szkoła Podstawowa nr 2

Podobnie jak w ubiegłych latach, w okresie Wielkiego Postu wyjechaliśmy na „rekolekcje w górach”. Tym razem ich miejscem była (po raz pierwszy) Krynica Zdrój. Podróż do tego znanego w całej Polsce uzdrowiska minęła nam bez żadnych problemów.   Po niespełna dwóch godzinach jazdy dotarliśmy do centrum Krynicy. Tutaj, obok głównego uzdrowiskowego kościoła mieści się Willa Pogoń, należąca do  Diecezjalnego Centrum Pielgrzymowania. Obiekt przypomina swoim wyglądem typowy drewniany dom uzdrowiskowy z przełomu XIX i XX wieku. I z tego okresu chyba pochodzi. Oczywiście wnętrze wilii zostało współcześnie wyremontowane. Po zakwaterowaniu się w przytulnych pokojach wyruszyliśmy na spacer po uzdrowisku. Na naszej trasie nie mogło zabraknąć pijalni. Wśród licznych wód mineralnych największą popularnością  cieszyły te pochodzące ze zdroju Słotwinka oraz Jan. Nikt za to nie zdecydował się na degustację Zubera. Nasyciwszy organizmy minerałami ruszyliśmy na Górę Parkową. Co prawda na to wzniesienie można dostać się kolejką szynową, ale my wybraliśmy wariant pieszy. Wyłożoną granitowymi kostkami spacerową alejką szybko wspięliśmy się na szczyt. Niestety dość niskie chmury ograniczały widoczność.  Po krótkim odpoczynku powędrowaliśmy w stronę Huzarów. Nazwa tego szczytu pochodzi prawdopodobnie od stoczonej tu przez konfederatów barskich potyczki. Do Krynicy zeszliśmy czerwonym szlakiem, będącym fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego. Wieczorem ksiądz Robert odprawił mszę świętą.  Bezpośrednio po jej zakończeniu udaliśmy się na kolację. Przygotowano ją w dużej jadalni. Na jednej ze jej ścian, w przeszklonych szafach zgromadzono pamiątki po arcybiskupie Jerzym Ablewiczu byłym ordynariuszu diecezji tarnowskiej, który bywał częstym gościem Willi Pogoń. Po kolacji nastąpił półgodzinny odpoczynek, a po nim  zgromadziliśmy się w świetlicy by wspólnie obejrzeć zaproponowany przez księdza film.

W sobotę po śniadaniu poszliśmy na Jaworzynę Krynicką. Najpierw zielonym szlakiem ruszyliśmy w stronę Przełęczy Krzyżowej. Kiedy minęliśmy ostatnie zabudowania Krynicy rozpoczęliśmy górską Drogę Krzyżową. Poszczególne stacje połączone były z odczytywaniem krótkich rozważań.  Był to jednocześnie czas kilkuminutowego odpoczynku. Z Przełęczy Krzyżowej zeszliśmy do doliny Czarnego Potoku. Minęliśmy dolną stację kolejki gondolowej na Jaworzynę Krynicką i skierowaliśmy się w stronę schroniska leżącego pod tym szczytem. Trasa naszej eskapady wiodła teraz szeroką, leśną drogą. Początkowo była ona dość mocno zabłocona, na co duży wpływ miała z pewnością prowadzona niedaleko zrywka drewna. Im wyżej, tym warunki bardziej przypominały zimę. Śnieg w naturalny sposób pozbawił nasze buty śladów błota. Ostatnia stacja Drogi Krzyżowej wypadła nam przed budynkiem schroniska. Ponieważ zmęczenie wędrówką i głód zaczęły się nam już dawać we znaki, wszyscy chętnie weszli do środka. W ciągu godziny uzupełniliśmy utracone kalorie, wykorzystując zabrany z ośrodka prowiant oraz racząc się pyszną schroniskową  „szarlotką na ciepło z bitą śmietaną”. Sporą popularnością cieszyła się też gorąca gorzka czekolada. Z żalem opuszczaliśmy gościnne progi schroniska. Szybko traciliśmy wysokość a wraz z nią ślady zimy. Po godzinie trafiliśmy znowu do doliny Czarnego Potoku. Tym razem rolę śniegu (w oczyszczeniu butów) spełnił płynący wartko potok. Następne dwa kilometry przeszliśmy chodnikiem. Potem busem podjechaliśmy do Krynicy, aby deptakiem zdrojowym dotrzeć pieszo do miejsca zakwaterowania. Krótki odpoczynek, msza święta, kolacja i seans filmowy wypełniły w całości sobotni wieczór.

Niedzielę rozpoczęliśmy od mszy świętej. Później udaliśmy się na śniadanie. Po spakowaniu i posprzątaniu pokoi wyruszyliśmy na ostatni spacer. Padająca mżawka sprawiła, że był on krótszy niż planowaliśmy. Kiedy wróciliśmy, bus był już gotowy do odjazdu. Niedzielny obiad każdy zjadł już w swoim domu. Szkolne rekolekcje wielkopostne Anno Domini 2016 przeszły w ten sposób do historii.